درباره
اگر در جستجوی حسرتی در زندگی باشم شاید این باشد
که نمی توانم بگویم من خودم هستم که هستم ؟
زمانی دغدغه ی ذهنی ام بود اما اینروزها ، بودن است که به ادامه دادن سوق میدهد،
وجود جستجوگرم را زمین مسطح زیر پایم که زخمی سرزمین پر حادثه ی منست ،
بالهای پروازم خواهد بود تا زمانی که ابرها می توانند نردبان گذر از واقعیت های
تلخ به سوی رویای بهتر شدن زندگی باشند .
اکنون هستم و تونیز . شاید لحظه ای دیگر نباشم
نخواهم اندیشید از کدام دیاری چرا که مهم برای من اینست که تو رد قلم موی نگار من بر پهنه ی آفرینشی .
و من مسافرم ای بادهای همواره
مرا به وسعت تشکیل ابرها ببرید
زنده نام سهراب سپهری
